Η ιταλική μόδα μετακομίζει σιγά-σιγά στην Ασία. Μεγάλοι οίκοι μόδας με έδρα το Μιλάνο ή τη Ρώμη στο παρελθόν περνάνε στα χέρια ξένων επενδυτών και απρόσωπων μεγάλων εταιρειών από το Χονγκ Κονγκ μέχρι το Ντουμπάι.
Το μόνο που παραμένει ίδιο είναι τα διάσημα ονόματα των οίκων που εμπορεύονται είδη πολυτελείας, από δημιουργίες υψηλής ραπτικής μέχρι πανάκριβα κοσμήματα.
Με πιο πρόσφατη την εταιρεία Mayhoola Investments, η οποία ανήκει στη βασιλική οικογένεια του Κατάρ, να εξαγοράζει τον γνωστό ιταλικό οίκο μόδας Valentino, μακραίνει η λίστα των διάσημων οίκων που αλλάζουν χέρια.
Προς εφτακόσια εκατομμύρια ευρώ πουλήθηκε ο όμιλος Valentino στη σεΐχα Μοζά Μπιντ Νασέρ αλ Μισνέντ, δεύτερη σύζυγο του σεΐχη του Κατάρ, η οποία αγαπά ιδιαίτερα την ιταλική υψηλή ραπτική.
Ο όμιλος Valentino περιλαμβάνει και τους οίκους Hugo Boss και Missoni. Οι ζάπλουτοι αγοραστές από το Κατάρ αγόρασαν τον όμιλο από την επενδυτική εταιρεία Permira, η οποία δραστηριοποιείται κυρίως σε εταιρείες κατεψυγμένων τροφίμων.
Ο χορός των πωλήσεων και τον επενδύσεων από «άσχετους» στον χώρο της μόδας είχε αρχίσει από το 1998, όταν ο ίδιος ο Βαλεντίνο Γκαραβάνι είχε πουλήσει τον οίκο με το όνομά του στον Ιταλό επιχειρηματία του Μιλάνου Ματέο Μαρτζότο για 300 εκατ. δολάρια. Ο Μαρτζότο τον μοσχοπούλησε στην Permira το 2007 έναντι του ποσού 5,3 δισ. δολαρίων!
Πέντε χρόνια αργότερα, η Permira τον ξεφορτώθηκε για 700 εκατ. δολάρια, ποσό σημαντικά μικρότερο από αυτό που είχε πληρώσει για να τον αποκτήσει, γιατί έκριναν ότι ως επένδυση ο όμιλος Valentino ήταν τρομερά ζημιογόνος. Εκτός συμφωνίας θα παραμείνει ο γερμανικός κολοσσός Hugo Boss, ο οποίος ανήκει στους ίδιους μετόχους που έχουν και τον οίκο Valentino. <
Ο οίκος υψηλής ραπτικής με έδρα κάποτε τη Ρώμη, ο οποίος έντυνε μέλη βασιλικών οικογενειών της Ευρώπης και δυναστείες Κροίσων της Αμερικής και της Μέσης Ανατολής, το 2008 επλήγη ανεπανόρθωτα από την οικονομική ύφεση. Με αυτήν την ασιατική μεταγραφή ο Valentino γίνεται ο τρίτος ιταλικός κολοσσός μόδας που περνάει στα επιχειρηματικά συμφέροντα των αγορών της Ασίας.
Πρώτος ήταν ο Cerruti που αγοράστηκε από την Trinity Ltd του Χονγκ Κονγκ το 2010. Ακολούθησε ο Gianfranco Ferre, που ανήκει από το 2011 στην Paris Group με έδρα το Ντουμπάι, λίγο μετά την ανακοίνωσή του ότι χρεοκόπησε.
Στη Γαλλία...
Στη Γαλλία το σκηνικό είναι παρόμοιο. Μεγάλοι οίκοι ανήκουν πια σε άλλους, όμως εδώ ο λόγος είναι ότι οι διάσημοι ιδρυτές τους έχουν πια φύγει από τη ζωή. Στη φάση των γενικότερων αλλαγών στο Παρίσι πολλοί οίκοι ονομάζουν «ανανεωτικές κινήσεις» τις αλλαγές που έχουν ήδη συμβεί ή έχουν ανακοινωθεί ότι θα γίνουν.
Ηδη, ο Hedi Slimane, που ηγείται του όίκου Yves Saint Laurent, ανακοίνωσε στα μέσα του περασμένου μήνα ότι θα αλλάξει το διάσημο όνομα της φίρμας ξεκινώντας από την ανοιξιάτικη συλλογή για το 2013. Αφού ανανέωσε τον οίκο Christian Dior κάνοντας συνώνυμο το όνομά του με τα tailored slim fit ανδρικά παντελόνια, ανέλαβε να «εξελίξει» και τον Saint Laurent Paris. Ο Slimane είπε ότι σκοπεύει να χρησιμοποιήσει τις ίδιες γραμματοσειρές και τα ίδια λογότυπα με τα παλιά, αλλά δεν θα εγκαταλείψει το θρυλικό YSL.
Υπάρχουν βεβαίως και στη Γαλλία οίκοι που έχουν πια μόνο το όνομα αλλά όχι και τη… γαλλική χάρη. Οπως ο οίκος Christian Lacroix, που ανήκει πλέον σε μεγάλη αμερικανική εταιρεία επενδύσεων.
Στη Βρετανία...
Ανασφάλεια και φόβος να μη βαρέσουν κανόνι υπάρχει και στους μεγάλους οίκους μόδας της Βρετανίας. Το κλίμα και εκεί είναι πάνω κάτω το ίδιο σε σχέση με την Ιταλία και τη Γαλλία, τις χώρες δηλαδή που εξάγουν μόδα. Οι φημολογίες για περαιτέρω ύφεση φέρνουν ακόμα μεγαλύτερο φόβο. Τα Marks & Spencer εφαρμόζουν σκληρή πολιτική με απολύσεις για την αντιμετώπιση της κρίσης.
Για να μη βάλουν πωλητήριο...
Πριν φθάσουν να βάλουν πωλητήριο, κάτι στο οποίο πολλές γνωστές φίρμες καταλήγουν με μαθηματική ακρίβεια, οι εταιρείες μόδας παίρνουν μέτρα επίπονα για τους εργαζομένους τους αλλά και για το γενικότερο προφίλ τους. Μέσα στο 2010, ο Gianni Versace μείωσε κατά 25% το προσωπικό του παγκοσμίως, που σήμαινε την απόλυση 350 υπαλλήλων, ενώ έκλεισε και αρκετά καταστήματά του παγκοσμίως.
Η ιταλική Bulgari το 2009 έκλεισε μέσα σε μία νύχτα όσα καταστήματά της με κοσμήματα δεν απέδιδαν. Το ίδιο έκανε και η βρετανική εταιρεία ειδών πολυτελείας Burberry Group PLC, που την ίδια χρονιά έκοψε 540 θέσεις εργασίας στη Βρετανία και την Ισπανία, όπου κατασκευάζονται πολλά από τα προϊόντα της. Το ίδιο διάστημα η Chanel και η Benetton προχώρησαν σε χιλιάδες απολύσεις.
Παράλληλα, οι οίκοι μείωσαν τα έξοδά τους και στις πρώτες ύλες. Τα δύο τελευταία χρόνια στις κολεξιόν, οι οποίες και αυτές μειώθηκαν γιατί τα έξοδά τους είναι τεράστια, δεν χρησιμοποιούνται πανάκριβα υλικά και υφάσματα. Πολλοί οίκοι επέστρεψαν στα «χρώματα ασφαλείας», το γκρι και το μαύρο, για να μην έχουν «φύρα» στα υφάσματά τους και σε ρούχα ανθεκτικά και πρακτικά.
Κλασικά ρούχα σε απλές γραμμές για να τα προτιμούν οι καταναλωτές. Φίρμες όπως οι Βurberry, Ρrorsum, Missoni, Jil Sander έχουν αλλάξει πορεία πλεύσης στον χώρο της μόδας. Ακόμα και ονόματα συνώνυμα του πολυτελούς και του φανταχτερού, όπως τα Miuccia Prada, Givenchy και Boss, προτιμούν πλέον την απλότητα των σκούρων χρωμάτων.
Οσο για τα ντεφιλέ, όπου παρουσιάζουν τις δημιουργίες τους, είναι πια λιγότερο φαντασμαγορικά λόγω της μείωσης του μπάτζετ αλλά και για να μην προκαλούν. Και βεβαίως, δεν μιλάμε πλέον για αστρονομικές αμοιβές ακόμα και σε πρωτοκλασάτα μοντέλα. Οι ένδοξες ημέρες της πασαρέλας ανήκουν πια στο μακρινό παρελθόν.
Αντέχουν, αλλά για πόσο;
Το τοπίο είναι θολό στον επιχειρηματικό χώρο που ασχολείται με τη μόδα και άλλα είδη πολυτελείας στη γειτονική χώρα. Ακόμη και στην «πριγκίπισσα της μόδας» Ιταλία (γιατί βασίλισσα είναι το Παρίσι) ό,τι δεν είναι αναγκαίο για την επιβίωση σε εποχές οικονομικής κρίσης κόβεται από τον καταναλωτή άμεσα.
Ετσι, αυτόματα όλοι οι οίκοι μόδας που πρόσφεραν ένα προϊόν ακριβό και μάλιστα σε κάποιες περιπτώσεις πολύ παραπάνω από τον μέσον όρο βρέθηκαν ξαφνικά με το πελατολόγιό τους μειωμένο δραματικά για την επιβίωσή τους.
Στην Ιταλία και άλλες διάσημες φίρμες, όπως ο Roberto Cavalli και ο οίκος Versace, ψάχνουν εναγωνίως τρόπους για να κρατηθούν στην αγορά και να συνεχίσουν να υπάρχουν. Δεν είναι τυχαίο ότι από το 2010 ο Roberto Cavalli αναγκάστηκε να ματαιώσει το show του «Just Cavalli» λόγω οικονομικών προβλημάτων. Το χρηματιστήριο της μόδας περνάει τις χειρότερες ημέρες του.
Προβλήματα αντιμετωπίζει και ο οίκος του Giorgio Armani, ωστόσο είναι ο μοναδικός που δεν ακούγεται να αντιμετωπίζει τόσο σοβαρά όσο οι άλλοι. Ισως γιατί φρόντισε να κάνει νωρίς μια πιο λαϊκή στροφή στα προϊόντα του, διατηρώντας ταυτόχρονα την ποιότητά του σχετικά ψηλά.
Espressonews.gr
Δημοσίευση σχολίου