> Στη σχέση είτε θα ζηλεύεις είτε θα βαριέσαι. Η Grayson δεν πιστεύει πως η μονογαμία αποτελεί βασική φυσική σεξουαλική επιλογή του ανθρώπου. Η ίδια μάλιστα δηλώνει οπαδός του πολυαμορισμού – που πρεσβεύει ότι μπορούμε να αγαπάμε παραπάνω από έναν κάθε φορά και να του το δείχνουμε κιόλας- Όσα έχει ακούσει κι έχει δει την έχουν οδηγήσει στο συμπέρασμα ότι σε μία σχέση ο ένας ζηλεύει πιο εύκολα κι ο άλλος βαριέται πιο εύκολα.
>Αν δεν θες να βαρεθείτε, απελευθερωθείτε στο σεξ. Σταδιακά και ειδικά όταν όλα αρχίζουν να επαναλαμβάνονται. Όταν το ερωτικό αυθόρμητο ξεκινάει να φθίνει, τότε το ζευγάρι θα πρέπει να το αντιληφθεί και να αρχίσει να εφαρμόζει το «τρώγοντας έρχεται η όρεξη». Η οικειότητα πρέπει να λειτουργήσει υπέρ των ερωτικών συντρόφων, όχι εναντίον τους.
> Είμαστε πιο συμβατοί με την πολυγαμία απ' όσο νομίζουμε. Η Grayson υποστηρίζει πως οι άνθρωποι μπορούν να αγαπήσουν με διαφορετικούς τρόπους ταυτόχρονα. «Κάποια μπορεί να την ποθείς και παράλληλα να ελκύεσαι ρομαντικά από κάποια άλλη», εξηγεί.
> Το ότι κάνετε πολύ σεξ δε σημαίνει ότι είστε και φουλ ικανοποιημένοι από τη σχέση σας. Αν το σεξ είναι καλό και συχνό, η σπουδαιότητα που του δίνουμε, σύμφωνα με τη σεξολόγο, είναι 10%. Αν είναι κακό, τότε το ποσοστό ανεβαίνει στο 90%. Κοινώς, η προβληματική ερωτική ζωή αποτελεί αγκάθι για τη σχέση ενός ζευγαριού. Όταν όλα πάνε καλά σ' αυτό τον τομέα σημαίνει ότι υπάρχει χημεία γι' αυτό και μοιραία θεωρούμε το σεξ δεδομένο.
> Μην παίρνετε σοβαρές αποφάσεις τους πρώτους 18 μήνες. Εδώ η Grayson επικαλείται την επιστήμη και ειδικά τις μελέτες που έχουν γίνει για τη νευροχημεία του έρωτα, σύμφωνα με τις οποίες η «ρομαντική φάση» κρατάει από έξι ως δεκαοχτώ μήνες. Στην περίοδο αυτή, η ντοπαμίνη είναι σε τέτοια επίπεδα που ο εγκέφαλος βαράει «τσίτες» παρόμοιες μ' εκείνες που προκαλεί η κοκαΐνη. Το οποίο σημαίνει πως τον πρώτο ενάμιση χρόνο καλό θα ήταν να μην παίρνουμε μεγάλες αποφάσεις. Ας τις αφήσουμε για λίγο πιο μετά, στη φάση «δέσιμο», αν έρθει.
> Ο μεγάλος έρωτας δεν κρατάει απαραίτητα πολύ. Μερικοί άνθρωποι είναι εθισμένοι στον ενθουσιασμό που νιώθουν κατά την πρώτη φάση της σχέσης, η οποία ομολογουμένως είναι συναρπαστική (να 'ναι καλά η αδρεναλίνη που εκκρίνεται) γι' αυτό και επιδιώκουν να τη ζουν ξανά και ξανά, με άλλο ταίρι κάθε φορά, σε νέα σχέση.
>Κάθε σχέση είναι μάχη. Η Grayson επικαλείται τις τρεις φάσεις της σχέσης, όπως τις έχει ορίσει ο ψυχολόγος Harville Hendrix: Η «ιδανική», η «βασανιστική» και η «πραγματική». Σύμφωνα με τη σεξολόγο, τα πιο πολλά ζευγάρια την επισκέπτονται στη «βασανιστική» φάση, κατά την οποία έχει φύγει ο ενθουσιασμός και οι σύντροφοι προσπαθούν να βρουν τις ισορροπίες μεταξύ τους, συνήθως επιδεικνύοντας ο ένας τη δύναμή του πάνω στον άλλο. Είναι η μεταβατική περίοδος και αυτή που συνήθως καθορίζει το μέλλον της σχέσης.
> Οι γυναίκες απελευθερώνονται σεξουαλικά μετά τα 50. Το αντίστοιχο μεγάλο «μπαμ» που βιώνουν τα αγόρια στα 19, συμβαίνει στις γυναίκες στα 30 τους, λέει η Grayson. Κατόπιν χρειάζονται περίπου 20 χρόνια μέχρι να τα βρούνε με το σώμα τους.
> Εκείνος που απατά μια φορά, πιθανώς να το ξανακάνει. Όπως όλα τα πράγματα που διστάζουμε να τολμήσουμε και όταν τελικά τα κάνουμε, μπορούμε να τα επαναλάβουμε με μεγαλύτερη άνεση.
> Το στρες είναι η πιο κοινή αφορμή για μία παράνομη σχέση. Για την ακρίβεια το μεταβατικό άγχος, το οποίο αισθάνεται κάποιος πριν ή κατά τη διάρκεια μιας μεγάλης αλλαγής. Η Grayson υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι απατούν με αφορμή ένα γάμο, ένα θάνατο, μια συγκατοίκηση, ένα παιδί, μια επαγγελματική αποτυχία, στις πιο ευάλωτες στιγμές τους, σαν να ξεσπάνε ή να ψάχνουν μία διέξοδο.
> Η σεξουαλική ρουτίνα είναι αναπόφευκτη για σχεδόν όλα τα ζευγάρια. Είναι το πιο κοινό παράπονο των δεσμευμένων, για το οποίο ωστόσο υπάρχει τρόπος αντιμετώπισης, αν υπάρχει διάθεση.
> H περιφρόνηση είναι η πιο καταστροφική συμπεριφορά. Η απόδοση μειωμένης σημασίας και αξίας σε κάποιον, η άρνηση αναγνώρισης και αποδοχής του. Η αντιμετώπιση με αδιάφορο και υποτιμητικό τρόπο. Κοινώς, η πλήρης, σαρωτική, τοξική απομυθοποίηση, η οποία οδηγεί στην έλλειψη σεβασμού και από 'κει απευθείας στο χωρισμό. Επίσης δε βγάζουν σε καλό η κωλυσιεργία και η μόνιμη επίκριση.
> Άλλο η προσωπικότητα άλλο η συμπεριφορά. Η Grayson ισχυρίζεται πως οι περισσότεροι από μας δεν κάνουν εύκολα αυτή τη διάκριση, γι' αυτό και ερωτεύονται λάθος άτομα. Μία συμπεριφορά αλλάζει,πιο εύκολα σε αντίθεση με το χαρακτήρα που αποτελεί ουσιαστικά την ταυτότητα του άλλου.
> Οι κατηγόριες τα κάνουν όλα χειρότερα. Οι σχέσεις που βιώνονται δυσάρεστα είναι εκείνες που οι σύντροφοι κάνουν κριτική ο ένας στον άλλο χωρίς να δείχνουν διάθεση ν' αλλάξουν οι ίδιοι. Σε κάποιους δε περνάει καν από το μυαλό...
> Μικρές αλλαγές επιφέρουν μεγάλες βελτιώσεις. Ένα ακόμα ενδιαφέρον κομμάτι των σχέσεων είναι το πώς και πόσο εκφράζουμε (με λόγια και πράξεις) τα συναισθήματά μας στον άλλο. Αν μέναμε λίγο παραπάνω στα θετικά και κάπως λιγότερο στα αρνητικά του άλλου, οι σχέσεις θα ήταν πιο πετυχημένες κι εμείς πιο ευτυχισμένοι, λέει η Grayson, εκ πείρας.
πηγη
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook και ενημερωθείτε για ό,τι νέο.
Δημοσίευση σχολίου