«Εχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου… Πατούσα τα φρένα και δεν λειτουργούσαν. Προσπάθησα να κόψω ταχύτητα και είχε μπλοκάρει το κιβώτιο των ταχυτήτων. Ξαφνικά, βρέθηκα στο αντίθετο ρεύμα. Ερχονταν αυτοκίνητα καταπάνω μου. Τρελάθηκα! εξομολογείται ο ηθοποιός και σκηνοθέτης Στέλιος Καλαθάς, ο οποίος βιώνει για άλλη μία φορά την αγωνία της στιγμής περιγράφοντάς μας την απίστευτη περιπέτεια που έζησε στο αυτοκίνητο της Ιταλίδας φίλης του, καθώς οδηγούσε λίγα χιλιόμετρα έξω από την Επίδαυρο.
«Ενιωσα ότι ήμουν ένα δευτερόλεπτο πριν από τον θάνατο. Πέρασε η ζωή μου μπροστά από τα μάτια μου σαν φιλμ. Ζήσαμε το θαύμα» τονίζει σοκαρισμένος ο αγαπημένος ηθοποιός, περιγράφοντας με λεπτομέρειες πώς ξαφνικά μέσα σε ελάχιστα λεπτά παραλίγο να χάσουν τη ζωή τους εκείνος και η φίλη του.
«Γυρίζαμε από την αρχαία Επίδαυρο. Επέστρεφα με μια φίλη μου Ιταλίδα. Είχαμε πάει για τριήμερο και, επειδή ήταν κουρασμένη, μου ζήτησε να οδηγήσω εγώ το τζιπ της, το οποίο ήταν και σχετικά καινούργιο και το είχε αγοράσει στο Μιλάνο. Η επιστροφή από την Επίδαυρο, για όποιον γνωρίζει, είναι ένας πολύ δύσκολος δρόμος, με στροφές μέσα σε ένα δάσος από πεύκα, όπου δεξιά σου έχεις γκρεμό.
»Σε ένα σημείο, πολύ πιο πριν από τα Λουτρά της Ωραίας Ελένης, όπου υπάρχει μόνο δάσος, θάλασσα και ο δρόμος, έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου… Πατούσα τα φρένα και δεν λειτουργούσαν. Προσπάθησα να κόψω ταχύτητα και είχε μπλοκάρει το κιβώτιο των ταχυτήτων. Ξαφνικά, βρέθηκα στο αντίθετο ρεύμα. Ερχονταν αυτοκίνητα καταπάνω μου. Τα έχασα. Η φίλη μου άρχισε να ουρλιάζει μέσα στην καμπίνα του αυτοκινήτου. Πραγματικά, πιστεύω ότι μας έσωσε άγιος, γιατί χωρίς να καταλάβω πώς έγινε κάποια στιγμή κατάφερα να κατεβάσω ταχύτητα και να κατευθύνω το αυτοκίνητο προς τα δεξιά, μέσα σεε ένα περίεργο ξέφωτο, ανάμεσα σε δένδρα. Το αυτοκίνητο έπαθε μεγάλη ζημιά, αλλά ευτυχώς εμείς δεν πάθαμε τίποτα. Τώρα συνειδητοποιώ ότι γλιτώσαμε κυριολεκτικά από θαύμα, αφού τα πάντα έγιναν σε κλάσματα δευτερολέπτου»...
ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
Ο Στέλιος Καλαθάς ομολογεί ότι στα πρώτα λεπτά μετά το ατύχημα σχεδόν δεν είχε επαφή με το περιβάλλον! Τον ρωτάμε πώς ήταν ο ίδιος και η φίλη του, όταν τελικά βγήκαν από το αυτοκίνητο. «Ημασταν σαν χαμένοι. Τα πόδια μας έτρεμαν και στην αρχή κοιταζόμασταν για να διαπιστώσουμε ότι είμαστε καλά και ζωντανοί. Από το τράνταγμα μέσα στο αυτοκίνητο πονούσε όλο το σώμα μας. Το χειρότερο όμως ήταν το σοκ. Δεν μπορούσαμε να αρθρώσουμε λέξη. Τι να πούμε; Ημασταν για πολλή ώρα καθισμένοι κάτω από τα πεύκα, μέσα στο σκοτάδι και προσπαθούσαμε να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε ζωντανοί, κοιτώντας τα αυτοκίνητα να περνάνε με ταχύτητα μπροστά μας.
»Τελικά, έστω και με δυσκολία πήραμε να καλέσουμε οδική βοήθεια. Μετά, χρειάστηκε να περάσουμε μια τεράστια διαδικασία μέχρι να ανασύρει το αυτοκίνητο ο γερανός και να πάμε στο Ναύπλιο, όπου και διανυκτερεύσαμε αναγκαστικά. Το πρώτο πράγμα που έκανα όταν ξημέρωσε ήταν να πάω σε μια εκκλησία να ανάψω ένα κερί, να προσευχηθώ και να ευχαριστήσω τον Θεό γι’ αυτό το καλό που μου έκανε».
Φοβάται όμως από τότε να οδηγήσει ξανά; «Για μία δύο μέρες, ναι. Επειτα, οδήγησα. Νομίζω ότι ήταν μια κακή στιγμή. Δεν έφταιγε ούτε το αυτοκίνητο ούτε κανένας μας. Μπορεί να συμβεί στον καθένα ανά πάσα στιγμή. Είναι από αυτά τα περίεργα της ζωής που μπορεί να σου συμβούν και να αλλάξουν την πορεία σου μέσα σε ένα λεπτό. Δεν είναι τυχαίο αυτό που λένε “όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός γελάει...”».
Και καταλήγει: «Κάποιες φορές, έρχεσαι αντιμέτωπος με γεγονότα τα οποία βλέπεις στις ταινίες και έχεις πάντα την αίσθηση ότι είναι σενάριο και όχι πραγματικότητα. Οταν τα βιώνεις, είναι συνταρακτικά, πρωτόγνωρα τα συναισθήματα που νιώθεις».
«Από αυτήν την ημέρα δοξάζω τον Θεό»
Ενώ θυμάται ταραγμένος τα όσα συνέβησαν, ο Στέλιος Καλαθάς μας λέει ότι αυτή η εμπειρία ήταν μάθημα ζωής: «Είναι μια στιγμή που εύχομαι να μη ζήσει κανένας, ούτε ο εχθρός μου. Σε τέτοιες περιπτώσεις καταλαβαίνεις το απόλυτο τίποτα που είναι ο άνθρωπος και πόσο ταπεινός πρέπει να είναι απέναντι στον Θεό. Ηταν ένα πολύ μεγάλο μάθημα, παρ’ όλο που γενικά, επειδή είμαι κοντά στην εκκλησία, έχω σεβασμό σε ό,τι συμβαίνει στη ζωή μου. Υστερα από αυτήν την ημέρα δοξάζω τον Θεό και έχω μάθει πολύ περισσότερο να εκτιμάω και να αξιοποιώ κάθε στιγμή της ζωής».
Με την ευκαιρία κι ενώ εξιστορεί το τραγικό συμβάν που τον έκανε να δει τη ζωή με άλλα μάτια, στέλνει και το μήνυμά του: «Νομίζω ότι ένα πολύ σημαντικό μήνυμα που πρέπει να δώσουμε στους ανθρώπους που είναι γύρω μας -γιατί, κακά τα ψέματα, ζούμε σε γκρίζες ημέρες και όλοι είναι προβληματισμένοι για το μέλλον- είναι να έχουμε τη δύναμη να διατηρούμε την ελπίδα και την αισιοδοξία μας και ο καθένας ας κρατηθεί μέσα από όσους αγαπάει».
Οι ομάδες συναισθηματικής διαλεκτικής
Οσο για τα επόμενα σχέδια του Στέλιου Καλαθά, ο οποίος πριν από έναν χρόνο υποδύθηκε με μεγάλη επιτυχία τον Μπέλο στα «Μυστικά της Εδέμ» της Ελενας Ακρίτα, περί τα τέλη Σεπτεμβρίου πρόκειται να παρουσιάσει μια παράσταση που σκηνοθετεί με την ομάδα του.
«Στις 21, 22 και 23 Σεπτεμβρίου θα παρουσιαστεί στο Θέατρο Μίκης Θεοδωράκης η παράσταση “Ονείρων χώρα”, που έχω σκηνοθετήσει, με τις ομάδες συναισθηματικής διαλεκτικής, τη μέθοδο υποκριτικής που διδάσκω στο Θέατρο Χυτήριο. Επίσης, είμαι σε συζητήσεις για μια θεατρική παράσταση στην οποία πρόκειται να συμμετάσχω αλλά ακόμα βρίσκεται σε πρωτόλειο στάδιο».
Δημοσίευση σχολίου